Rietveldzuivering en polluenten
Ik voorzie te bouwen in de Ardennen waar vaak nog met septische putten wordt gewerkt wegens afwezige riolering. Het alternatief van rietveldzuivering na de septische put lijkt me wel aantrekkelijk maar ik twijfel over de veiligheid van dit systeem in combinatie met mijn activiteit. Ik werk met lood (glas-in-lood) en af en toe met acrylverven en koperoxiden. De meeste van mijn werkprocessen zijn veilig in de zin dat ik een maximum aan natuurlijke producten gebruik. Voor deze twee facetten heb ik echter geen "proper" alternatief.
Vooral ben ik bezorgd over wat de tolerantiegrens van zo'n rietveldzuivering is en daarbovenop wat de impact is op de biologische moestuin die ik op hetzelfde terrein zou willen in stand houden. Ik kan me voorstellen dat dat water na zuivering ook terug gaat sijpelen in de bodem van het perceel...
Ervaringen, bedenkingen, concrete cijfergegevens en vooral literatuur/links zijn welkom.
Alvast bedankt!
Reacties
Ik dacht dat waterzuivering ondertussen verplicht was ? Het zal hoe dan ook niet lang meer duren. Vermoedelijk bedoel je dat er met zinkputten gewerkt wordt ? Na de septische put moet het vuil water natuurlijk nog verder behandeld worden. Ons afvalwater wordt al vele jaren gezuiverd door een goedgekeurd percolatierietveld waar al ons huishoudelijk afvalwater gezuiverd wordt om nadien in een siervijver over te lopen. Zware metalen zijn echter wel degelijk een probleem voor elke vorm van kleinschalige waterzuivering. Niet alleen voor een rietveld. Als ik dan lees dat je ook regelmatig acrylverf gebruikt vrees ik dat je moestuin op hetzelfde terrein moeilijk nog biologisch kan genoemd worden. Maar waarom zou die verf of het lood in je afvalwater terecht moeten komen ? Ik zou eens informeren bij organisaties als Dialoog in LeuvenBedankt Jef.
Ja, je kan ook met een gesloten septische put werken die geregeld wordt leeggemaakt, maar dat is vrij omslachtig he.
Hoe dan ook, zelfs al ga ik uiteindelijk voor een plekje dat wel aangesloten is op het rioolnetwerk, je hebt wel een punt.
Het zal altijd zinnig zijn om de zware metalen aan de bron (dus voor ze effectief in het afvalwater terechtkomen) op één of andere manier uit te filteren. Zelfs al gaat het om bijzonder kleine hoeveelheden, de bedoeling is om aan duurzame ambacht te doen. Dit ga ik eens grondig bestuderen :) En wat de acryl betreft: ik speel al een tijdje met het idee om de antieke pigmentmethodes uit te proberen; het moment is misschien aangebroken om aan biologisch schilderen te doen!
Op Dialoog was ik nog niet terechtgekomen, maar ik heb hem alvast in mijn favorieten gepind!